Jamnik (Dachshund)- rasa pochodzi z Niemiec .Pies swoją
posturą przypomina borsuka dlatego tez po przetłumaczeniu oznacza -
"borsuczy pies".
Od razu się nasuwa, że jest to pies myśliwski. Sprawdza się
dobrze na polowaniach, w leśniczówkach do łapania małych ryjących zwierzątek.
Występują w trzech rodzajach włosia: krótkowłosy, długowłosy
i szorstkowłosy i w trzech wielkościach: króliczy, miniaturowy i standardowy.
Odmiana królicza
jamnika ma krótki tułów, natomiast standardowy to jamnik z pospolitym długim
tułowiem i krótkimi kończynami.
Jamniki występują w umaszczeniu rudobrązowym, podpalanym
(czarny) i szorstkowłosym (dzikim). Długość życia tej rasy to 12 lat. Wysokość:
17 do 25 cm.
Jamniki to bardzo rezolutne, przyjazne i oddane psy. Chcą
się dużo bawić, mimo krótkich łapek jamniki lubią biegać, co ciekawe robią to
szybko i zwinnie !
Wymagają dużo uwagi podczas tresury, gdy nie poświęca mu się
czasu mogą stać się dzikie i agresywne. Czasem się zdarza, że nie tolerują
dzieci, jednak dobra tresura i odpowiednie podejście pozwolą mu się do nich
przekonać.
Ta rasa cechuje się dużą upartością, więc od samego początku
należy tresować i kierunkować pieska, aby słuchał się nas w przyszłości. Jamnik
nietresowany po prostu robi co chce, nie słucha.
Jest psem, który potrzebuje ruchu, więc wiązanie przy budzie
jest dla niego bolesne.
Jamniki mimo postury potrafią zjeść bardzo dużo, należy więc
uważać, aby nie przekarmić pupila. Waga tej rasy powinna być do 10 kg.
Rys historyczny
Początkowo uważano, że jamnik wywodzi się z Egiptu, ponieważ
na płaskorzeźbach widywano psa
o podobnej posturze do jamnika. Naukowcy jednak
nie są pewni, czy w tym przypadku chodzi
o jamnika, czy o podobnego do niego psa.
W XIV w. można już było usłyszeć o Dachshund pochodzących ze średniowiecznych Niemiec.
W XVI/XVII w. nastąpiło rozpowszechnienie tej rasy do
Europy. Kierowano je pod warunki zimowe (masywne łapy, większe uszy, skrócony
tułów), jednak nie jest on akceptowany we wszystkich krajach europejskich.
Na zdjęciu jamnik podpalany (miniaturka) fot. Kinga Obroślak
Beagle- rasa pochodząca z Wielkiej Brytanii, są to psy zaliczane do
grupy gończych małych i psów typu wyżłowatego, ale tez tropowiec, posokowiec i
pies do towarzystwa. Wysokość 33-40 cm i waga 15 kg. Beagle to niezbyt duży
pies, ale ma mocną kość i elegancką sylwetkę. Ma duża głowę, uszy zwisające
wzdłuż policzków, stosunkowo krótka szyja, masywne kończyny przednie proste, osadzone pod klatką piersiową,
natomiast kończyny tyle mają silne uda.
Szata jest krótka i przylegająca do ciała. Najczęściej spotykane beagle posiadają typ
umaszczenia tricolor. Rzadziej spotyka się umaszczenie cętkowane.
Beagle jest psem wesołym, przyjacielskim i skorym do zabawy.
Nie lubi rozłąk i ciężko je znosi. Zadaniem właściciela jest nauczenie psa od
początku posłuszeństwa i komend, są to psy bardzo inteligentne, więc nauka nie
sprawi problemu. Z beaglem nie można postępować agresywnie gdyż może to mieć
złe podłoże na jego psychikę!
Beagle to pies uparty i niezwykle dociekliwy. Od niedawna
został nazwany psem do towarzystwa, natomiast jego głównym przeznaczeniem
przecież były polowania.
Rys historyczny
Beagle angielskie psy gończe przeznaczone do polowań w
sforach na zające i lisy. Jest krzyżówką
francuskich psów harrierów z terierami.
Są dwie teorie wywodzenia się tej rasy. Pierwsza mówiła o
antycznych rasach psów gończych jakimi były rzekomo beagle. Psy te trafiły wraz
z Rzymianami do Angli, gdzie krzyżowały się z psami Normanów. Druga mówi o
dwóch psach różnych ras, ale za to
gończych pochodzących z południa Francji – Gaskonii i Saintonge.
Fot. Anna Białka
Autor: Kinga
Jamnik ze zdjęcia - cudowny!!
OdpowiedzUsuń